Gimnazjum im. Stefana Batorego w Warszawie

Gimnazjum im. Stefana Batorego w Warszawie zostało założone 1 września 1918 jako państwowe Królewsko-Polskie Gimnazjum im. Stefana Batorego przez Ministra Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego Antoniego Ponikowskiego, przy istotnym wkładzie prof. Tadeusza Łopuszańskiego.

28 września 1918 poświęcony został uroczyście pierwszy gmach szkolny przy ul. Kapucyńskiej 21 (nr hip. 494h) w Warszawie. Pierwszym dyrektorem szkoły został pedagog Zdzisław Rudzki, rekomendowany przez ministra Ponikowskiego. Warunki lokalowe nie pozwalały na efektywne prowadzenie wielu zajęć, np. nauk matematyczno-przyrodniczych, dlatego też, już w 1922 rozpoczęto budowę nowego, znacznie większego gmachu przy ul. Myśliwieckiej 6. Projektantem obiektu był Tadeusz Tołwiński. Czworokątny gmach z dziedzińcem oraz czterema alkierzami powstał w inspiracji renesansowym palazzo in fortezza.

Przez cztery lata po rozpoczęciu nauki w nowym budynku (15 września 1924), porządkowano i zagospodarowywano teren wokół niego (stworzono m.in. ogród botaniczny). W tym samym czasie laboratoria szkoły zostały wyposażone w bardzo nowoczesny, jak na tamte czasy, sprzęt. Unikatowe było obserwatorium astronomiczne, umieszczone w wieżyczce w północnym skrzydle budynku (obecnie zamknięte). W podziemiach szkoły znajdował się również dostępny dla uczniów basen, przez wiele lat pozostający jedyną w Polsce wewnętrzną pływalnią szkoły średniej.

W roku szkolnym 1930/1931 w szkole uczyło się 343 uczniów.

Placówka od samego początku wyróżniała się także doskonałym gronem nauczycielskim. Wśród wielu pedagogów należy wymienić m.in. Stanisława Młodożeńca (język polski), Stanisława Arnolda (historia), Stanisława Malca (fizyka), Gustawa Wuttke (geografia), czy Adama Zieleńczyka (filozofia). Wysoki poziom szkoły pomagali utrzymać jej dyrektorzy: Zdzisław Rudzki, Wiktor Ambroziewicz czy Mieczysław Radwański. Za i więcej wikipedia: Gimnazjum i Liceum im. Stefana Batorego w Warszawie