Był synem Wacława (bankowca, porucznika artylerii) i Marii z Nowohońskich (z rodziny ziemiańskiej). Uczęszczał do Gimnazjum i Liceum im. Stefana Batorego w Warszawie. Po jego ukończeniu (1926) podjął studia z historii i historii sztuki na Uniwersytecie Warszawskim. W gronie jego wykładowców byli m.in. Henryk Mościcki, Wacław Tokarz oraz Oskar Halecki, pod którego opieką obronił w 1931 doktorat (na podstawie pracy Wojna inflancka 1600-1602) .
W latach 1933-1934 uczył historii w gimnazjum w Pruszkowie, 1935-1936 uzupełniał studia na Politechnice Warszawskiej; od 1936 r. do wybuchu wojny był starszym asystentem w Zakładzie Architektury Polskiej i Historii Sztuki politechniki.
Po wybuchu II wojny światowej pracował m.in. w Bibliotece Narodowej i Bibliotece Uniwersyteckiej. Brał czynny udział w ratowaniu dzieł sztuki podczas powstania. Był pracownikiem Referatu Żydowskiego w Wydziale Informacji Biura Informacji i Propagandy Komendy Głównej Armii Krajowej. Zajmował się tajnym nauczaniem oraz pomagał w ukrywaniu się uciekinierom z getta warszawskiego.
Od 1946 roku związał się zawodowo z Uniwersytetem Warszawskim i Instytutem Historii PAN. Był członkiem licznych towarzystw historycznych. Zasiadał w Obywatelskim Komitecie Odbudowy Zamku Królewskiego w Warszawie (od 1971) oraz w Stołecznej Radzie Narodowej (1958-1962). Zmarł 24 czerwca 1973 w Warszawie.
Źródła informacji i zdjęcia: wikipedia